5 happy things in March.

5 happy things in March.

Nieuwe maand, nieuwe round-up van de leukste dingen uit die er net voor!

the 1975 In Vorst nationaal.

What a way om de maand te starten; zo op de guest list mogen staan van een optreden waar je al jàren naar uitkijkt. Als de band in kwestie dan ook nog eens hun set eindigt met je absolute favoriet kan dat tellen als se-ri-euze ‘happy thing’, hè. Er werd gedanst, gesprongen, geroepen (ik was mijn stem kwijt de dag nadien, haha) en nog dagen nadien enthousiast nagebabbeld. Tot de volgende, Matty. Mét krullen en hair flips waar een mens’ ogen van weg rollen, als het zo even kan? A girl can dream.

oscarnight.

Wanneer ik lijstjes als deze maak, lijken de dingen erop altijd eeuwen geleden in plaats van weken, zeg. Ik ga proberen om niet te hard stil te staan bij hoe snel de tijd vliegt (scary soms, toch?), maar er gewoon op terugblikken met heel veel liefde. Dat gezegd zijnde: amper een week na The 1975 zaten we met drie klaar voor Oscar Night. Een gezelligere avond dan het downright feestje van vorig jaar, maar zéker niet minder plezant. Dat ik mijn dag toen ook begonnen ben met een fancy ontbijt, een podcastaflevering opgenomen heb én nog eens naar grote winnaar van de avond, Oppenheimer, keek met mijn zus, had daar vast iets mee te maken. En de uitslag van mijn ballotje? Eén minuscuul foutje, zeg, verdorie. Al was de Lily Gladstone snub voor veel mensen dé verrassing van de avond, denk ik. De I’m Just Ken performance maakte dan weer wél veel goed, hihi.

spring vibes, everywhere.

Van een nieuwe menu in onze bar (I love it wanneer ik pretty foto’s mag nemen van alle nieuwe gerechten), tot het afwerken van een geboortekaartje dat ik deze maand ein-de-lijk mag onthullen, een leuk klantenportret, een paar nieuwe prints én toffe Patreonwerkjes; maart luidde op zowat alle gebieden de échte start van de lente in, en dat vertaalde zich dit jaar in massa’s creatieve inspiratie. Dat is voor dit herfstekind niet altijd zo, geloof me, dus dat moet geapprecieerd worden!

de premature bridgerton-obsessie, oeps.

Ik klasseer niet dikwijls iets als guilty pleasure, simpelweg omdat ik vind dat als je écht van iets geniet, je jezelf daar in de meeste gevallen allesbehalve schuldig over moet voelen. De manier waarop mijn hersenen zich gedragen naar aanloop van het nieuwe Bridgerton-seizoen, however… Ik durf het hier niet allemaal neer te pennen, maar let’s just say dat ik er enorm naar uitkijk, alle vorige seizoenen nog eens de revue liet passeren, het desbetreffende boek nog eens verslond, én ik nu al kan zeggen dat je me hoogstwaarschijnlijk na elke nieuwe aflevering (volgende maand, peeps!) in een hoopje bij elkaar zal kunnen vegen. En dat ik misschien best een paar nummers blokkeer in mijn gsm. There, I said it.

de confidence boost.

Remember de vorige post in dit rijtje, aan het einde van februari? Wel, ik ben blij (en een tikkeltje trots) jullie te melden dat die ‘klik in mijn hoofd’ voorlopig voet bij stuk houdt. Gevolg? Mijn humeur is zelfs door een paar tegenvallers op appartementsgebied niet van z’n melk te krijgen, mijn sociaal leven gaat erop vooruit, nét als mijn werk, dat vel van me voelt nog steeds goed, waardoor ik -ik zeg maar zoiets, hihi- een keicoole ‘kottekesbroek’ aan durf, me veel minder aantrek van wat andere mensen zouden kúnnen denken, én ik mijn grenzen beter bescherm. Een paar van die dingen zou je af en toe misschien als iets negatiefs kunnen bekijken, maar heel eerlijk? Genieten, plezier hebben en sterk in mijn schoenen staan? Die dingen draag ik tegenwoordig heel hoog in het vaandel, en euh… I love that for me.

Long story short, I’m in a good place, zegt. En ik hoop van harte dat jullie hetzelfde kunnen zeggen. 💓

Veel liefs & tot snel!