Book Club: Book Lovers by Emily Henry.
One summer. Two Rivals. A plot twist they didn’t see coming…
Synopsis.
‘Nora Stephens’ life is books—she’s read them all—and she is not that type of heroine. Not the plucky one, not the laidback dream girl, and especially not the sweetheart. In fact, the only people Nora is a heroine for are her clients, for whom she lands enormous deals as a cutthroat literary agent, and her beloved little sister Libby.
Which is why she agrees to go to Sunshine Falls, North Carolina for the month of August when Libby begs her for a sisters’ trip away—with visions of a small town transformation for Nora, who she’s convinced needs to become the heroine in her own story. But instead of picnics in meadows, or run-ins with a handsome country doctor or bulging-forearmed bartender, Nora keeps bumping into Charlie Lastra, a bookish brooding editor from back in the city. It would be a meet-cute if not for the fact that they’ve met many times and it’s never been cute.
If Nora knows she’s not an ideal heroine, Charlie knows he’s nobody’s hero, but as they are thrown together again and again—in a series of coincidences no editor worth their salt would allow—what they discover might just unravel the carefully crafted stories they’ve written about themselves.’
thoughts.
Een boek dat verkocht wordt als enemies-to-lovers meesterwerkje? Sign me up! Hoewel ik hier misschien beter meteen vertel dat net dàt de enige - tijdelijke en héél mini- teleurstelling was: zo heel erg lang zijn onze twee romantische leads geen vijanden van mekaar, aangezien hun clever quips enorm snel evolueren in -euh- iets anders. Let’s just say dat ik op het vliegtuig van Dublin terug naar België ben beginnen luisteren naar het audioboek, en ik een uurtje later in de customsrij al blozende wangetjes had. Dat helemaal terzijde had Emily’s schrijfstijl (het was mijn eerste boek van haar, yup.) me zó hooked dat ik ben overgeschakeld naar de fysieke kopie (vind ik toch nog steeds leuker, jonges) en ‘m op twee dagen tijd uithad. Voor iemand die de laatste tijd serieus wat last had met het onderhouden van haar reading habit is dat een gigantische overwinning én bovendien net wat ik nodig had om weer verliefd te worden op boeken in het algemeen. Ik heb luidop gelachen, een traantje weggepinkt en had op het einde van de rit eindelijk nog eens het gevoel dat ik een (gehyped) boek had gekocht waar ik opnieuw en opnieuw van zou kunnen genieten. Hupsa, op de rereadable pile! De belangrijkste reden daarvoor leg ik vooral bij de personages. Of ze nu een hoofdrol hebben of maar voor heel even opduiken; Emily schrijft ze zo vlotjes en realistisch neer dat je met elk van hen meeleeft. Of zelfs in elk van hen een stukje van jezelf of je naasten herkend. Geen enkel personage is perfect of té quirky, en vooral dat laatste is iets wat me de laatste tijd enorm kan storen in andere populaire rom-com verhalen. Zowel de personages als het verhaal zelf hebben trouwens genoeg diepgang om dit boek net ietsje hoger te tillen dan z’n doorsnee, dikwijls luiere, soortgenoten. Nora Ephron (waar het hoofdpersonage naar vernoemd werd, dus, hey: bank vooruit en een kus van de juf, hoor, Emily!) would be proud. Dat ik het boek na die initiële kleine teleurstelling toch nog vijf sterren gaf zou genoeg moeten zeggen, toch?
persoonlijke favourite things.
De naam Nora dus. Hihi.
Dat er naast het hele romantische gebeuren ook een enorm mooie - en herkenbare, hierzo- focus ligt op familie, en specifically de dynamiek tussen twee zussen. If you ask me (en heel wat anderen) ligt daar zelfs het hart van het verhaal.
Charlie Lastra. I mean… * instantly added to book boyfriends * because jawadde. In dat geval vind ik het achteraf trouwens altijd plezant om eens te gaan opzoeken welke acteurs er worden gelinkt aan de hartendief van dienst. Hier was ik puur op de beschrijving van Charlie het meeste fan van Dev Patel, maar toen ik ook Andrew Garfield’s naam tussen het rijtje zag staan had ik precies toch ook de neiging om het boek te herlezen en mezelf dan toevallig in de rol van Nora te casten. Dat zij wordt omschreven als groot en blond? Och, dat is niets waar een goeie kapper én wat top-notch camerawerk geen mouw aan kunnen passen. Vraag maar aan Tom Cruise. 🤷🏻♀️
Over groot en blond gesproken. Misschien écht wel een heel persoonlijke opmerking, maar ik vond het zálig dat dat zowat de enige uiterlijke kenmerken waren die aan onze romantic heroine werden gekoppeld. Geen idee of ik er op één of andere manier heb overgelezen, maar ik denk écht dat er voor de rest geen woord gerept wordt over cliché’s als ‘slanke ditjes of datjes’ of ‘perfecte rondingen’ of …. Allé, snapt ge? Dat wordt nog net iets te dikwijls gedaan in dit genre, naar mijn mening. Of ben ik hier alleen in? 😅
Dit pareltje:
persoonlijke minpuntjes.
En hier heb ik echt naar moeten zoeken hè, peeps. Ik herhaal: five stars!
Er zijn momenten in het boek die je soms de indruk geven dat je dat hoofdstuk al gelezen hebt. Repetitieve gebeurtenissen, een ‘won’t they’ die al laaaaaang een ‘will they’ had kunnen zijn, bijvoorbeeld. Met andere woorden: classic rom-com en niets uitzonderlijks, haha! Misschien heb ik dus gewoon géén geduld voor zo’n dingen. Blame it on mijn long-term singledom, ok?
Welke cut-throat literary agent? Nora maakte die naam op geen enkel moment in het boek waar, vond ik. Hetzelfde voor Charlie. Misschien schetst de (officiële, trouwens) synopsis in het algemeen gewoon een beetje een verkeerd beeld van de personages en het verhaal, of hanteert Emily standaard een soort van ‘tell and don’t show’ methode op sommige, minder belangrijke gebieden/achtergronden/details in haar verhalen. Dat ontdek ik ongetwijfeld nog wanneer ik haar vorige boeken binnenkort begin te verslinden. Beach Read ligt hier alvast klaar om hopelijk nog voor het einde van deze zomer op mijn nachtkastje te belanden!
q || hebben jullie dit boek al gelezen? Will you/won’t you? 😉
Laat ons er dan over fangirlen (of net niet) in de comments!
Veel liefs,
