NEWSFLASH: about being een stresskip & de portretpauze.
Newsflash.
about being een stresskip & de portretpauze.
Zoals een certain personage uit 80’s pareltje The Goonies het mij al voorzei: hey you, guys! Het is hier een paar weekjes nogal stil geweest. En met ‘hier’ bedoel ik op de blog, op mijn Instagram én elders online waar je me normaal gezien frequent tegenkomt. Een drukke agenda vol leuke dingen kan daar deels wat credit voor opeisen, maar er ontwikkelde zich zo’n paar weken terug ook een klein monstertje in mijn hoofd. Al een woordje over de culprit (want ik heb zo’n flauw vermoeden dat ik er bijlange nog niet over uitgepraat zal zijn), én wat ie teweeg bracht, lezen jullie hieronder.
Mr. Impostor/Self-Doubt/Creative Block/All-Round Saboteur
Het beestje heeft vele namen, en ik ben ongetwijfeld ook niet z’n enige slachtoffer. Meer nog; ik ben er rotsvast van overtuigd dat ie vooral graag rondhangt in creatieve beroepen, en er in onze sector amper iemand is die dat extra struikelblok er niét hoeft bij te nemen als ie zijn/haar/hun dromen wil najagen én daarnaast een beetje trouw wil blijven aan zichzelf. Zéker niet wanneer je dit ook nog eens wil - nee, moét, these days - combineren met de zekerheid van een andere, bijna-voltijdse job. Hier was het alleszins die combinatie (een drukke sociale agenda, een vermoeiende periode op mijn andere job, én mijn downright inability om eens wat minder hooi op mijn vork te nemen OF eens echt te luisteren naar mezelf) die de trigger was voor wat volgde: verlammende zelftwijfel, de constante gedachte dat een tekening niet goed genoeg was, waardoor ik er veel te lang aan werkte, en een berg aan opstapelend werk in het algemeen omdat ik me niet meer kon concentreren. Dus. All of the above, plus zo af en toe ook nog eens persoonlijkere brain freeze? Een mens zou voor minder compleet blokkeren.
Maar vooraleer jullie deze post toeklikken omdat ie toch wel wat zagerig begint te klinken: augustus wasn’t all bad. Verre van zelfs, want ik wil hier ook gewoon al even zeggen dat het OK is om op die momenten je ‘werk’ even te laten liggen en aan jezelf te denken. Het is - meer dan - OK om dan eerder dingen of personen te willen opzoeken die je die stress even kunnen laten vergeten, in plaats van eindeloos aan je bureau te blijven zitten waar je die leuke vooruitzichten - ook al zijn ze er wel degelijk nog - even niet meer door de mist kan zien. En het is OK om dit ook eerlijk te communiceren naar je klanten toe, hoe scary ook. Dat gezegd zijnde…
De portretstop.
Yup, you read that right. Ik stop even met portretopdrachten te aanvaarden. Zéker tot begin volgend jaar. Daar zijn heel wat redenen voor. Zo zit ik zelf al een tijdje met een resem eigen ideeën die ik graag zou willen uitwerken, én heb ik even de tijd nodig om wat ik aanbied op portretgebied bij te stellen. Ik heb ondertussen immers een eigen stijl ontwikkeld die misschien niet altijd strookt met wat jullie hier allemaal nog vinden uit mijn beginperiode, waardoor onze verwachtingen niet meer op mekaar afgestemd zijn. Om toekomstige teleurstelling bij beide partijen te vermijden: een pauzeke, dus!
Important side note, though: ik werk uiteraard en met veel plezier de portretten die nog in wacht staan af, en kan niet wachten om ze aan jullie te laten zien!
That’s about it qua nieuwsflits voor vandaag! Maar ik ga hier ongetwijfeld ook nog hele pa-ra-gráfen wijden aan mijn stressmomentjes en hoe ik ermee leer omgaan. Ik beloof plechtig om jullie ook nog van heel wat leukere dingen te voorzien, maar toch… Ik vind het nogal belangrijk om open kaart te spelen over - gewoon -heel menselijke dingen. Er zijn nog té veel taboe’s in deze wereld om dat niet te doen.
Q || hoe gaan jullie om met werk-gerelateerde stress?
Veel liefs,
én een laatste, oprechte shout-out naar mijn schatten van stress-relievers.
You know who you are. ♥︎
