5 happy things in may.
5 happy things in may.
Dat ik voor de eerste keer in maanden tijd weer genoeg happy things materiaal heb om ze in een postje te gieten, zeg. Én dat ik het zelfs moeilijk had om er maar 5 uit te kiezen. Juij!
FLANDERS OPEN RUGBY || Let me begin met een shout-out naar hét rugby-toernooi/feestweekend der feestweekends waar men telkens tot ver buiten ons eigen landje naar aftelt. Dat dat weekend dan ook nog eens plaatsvindt in hometown Dendermonde (je hebt het Ros en je hebt Flanders, mannekes, al de rest doet er niet toe) is eerder een groot gelukske te noemen dan een klein, en ik skip dan ook amper een editie (damn you, stage bij Live Nation zoveel jaren geleden). De compagnie was wat kleiner dit jaar, maar daarom niet minder tof, memorabel, episch, of welk ander woord je ook zou gebruiken voor het omschrijven van een gewéldig weekend met al even geweldige vriendinnen. Van ongegeneerd dansen, de knapste spelers spotten (sorry, not sorry + de Argentijnen wonnen met voorsprong) en stiekem shame-colaatjes verstoppen, tot slightly-aangeschoten-maar-kei-serieuze-én-feel-good gesprekken tussen alles door,… De volgende editie staat alvast in’t groot in onze agenda!
COMIC CON BRUSSELS || Nog een leuk - aldaniet véél braver, hihi - uitstapje was mijn allereerste bezoek aan de Brusselse versie van Comic Con/FACTS. Die voelde op een gegeven moment iets te druk aan voor mij, omwille van een kleinere hal (en de rare beslissing om in diezelfde drukke hal ook de Q&A’s te houden, I mean what?), denk ik, maar wanneer we de oversteek maakten naar de Geek Market in de Food Court van Tour & Taxis was het er wel héél gezellig vertoeven. Om nog maar niet te spreken over het feit dat ze Jamie Campbell Bower konden strikken als gast. Een korte samenvatting van de dag, dan? Leuke treinritjes, puntjes gescoord met croissants én donuts, leuke prints gekocht, leuke dingen gezien, Jamie Campbell Bower gezien, me dan als de bliksem naar huis gerept om nog eens naar The Mortal Instruments (DE FILM! Die serie bestaat niet) te kijken. 🤷🏻♀️
Oh, en de dag afgesloten met heerlijke home-made gnocchi van de schoonbroer, want die was ook meer dan het vermelden waard. Wowza.
TED LASSO || Ik ben niet zeker of ik dit wel onder happy things kan klasseren, want de serie over voetbalcoach Ted en z’n team zit er sinds vandaag immers voor altijd (?) op. Ach, who am I kidding? Dat kan ik wel. Geen enkele serie die me zo hard heeft doen lachen, huilen of me gewoon goed heeft doen voelen in het algemeen. Deze maand, én ever since Apple TV het eerste seizoen uitbracht. Wie dit pareltje nog niet zag: doe dat NU. Het is de prijs van een abonnement meer dan waard, en je vliegt er toch zó makkelijk door dat je het waarschijnlijk niet zal moeten verlengen, ook.
A WILD MEEKO APPEARED || Zelden zo hard gelachen dan toen ik onlangs in een oude kader, verstopt achter tal van andere voorgaande bewoners, een Meeko print terugvond uit 1995. Zo zien jullie maar dat ik mijn OG Meeko-stan status niet overdrijf. En, ja, natúúrlijk zit ie nu helemaal vooraan in de kader zodat ik er mee kan stoefen. Het is het eerste wat je ziet wanneer je de gang hier binnenkomt, en dat zal ook even zo blijven. Meeko forever.
ELTON JOHN || Eindelijk. Na zo’n drie jaar wachten is Sir Elton John eindelijk in het Sportpaleis geraakt. Onze tickets dateerden al van voor covid, dus qua lang aftellen kan dat - euh, ja - tellen, hè. Worth the wait, though, want hij gaf voor een laatste keer (of toch één van de) het beste van zichzelf tijdens een toffe set vol hitjes. Hoogtepunten? Dat waren ongetwijfeld Crocodile Rock, Saturday Night’s Alright (For Fighting), I’m Still Standing (mét beelden uit de film, die ik nadien meteen online bestelde omdat de merch van z’n Farewell tour me ietsje te duur was, haha), Rocket Man én de man’s schattige waggeltje whenever hij vanachter z’n piano kwam. Oh, én de percussionist. Wat een held.
En met die kleine Elton-foto’s én de old-school Meeko hier net boven, sluit ik deze vijf hoogtepuntjes af! Needless to say dat ik de voorbije paar weken ein-de-lijk het gevoel had dat alles weer z’n normale, leuke gangetje begint te gaan, want ook mijn energiepeil lijkt stilletjes aan de hoogte in te gaan. Hout vasthouden, maar tegelijk ook vol hoop naar de komende maand(en) uitkijken, begot!
