What I've been up to.

What I’ve been up to.

Een kleine newsflash van your friendly neighbourhood illustrator, hier net onder!

germs, germs, germs!

Let’s begin met de minst leuke newsflash, want ik ben nét verlost van één of ander vies griepbeestje. En ook al zei de sneltest dat het niet that one was, het voelde wel zo. Gevolg? Drie dagen zetel-gebonden, een hele week stikkapot én dus ook een week vertraging op al mijn tekenwerk. Van het ene drama (ziek zijn, moeten rusten en me bijgevolg nutteloos voelen; ik háát het) naar het andere (een enorme berg aan teken-en kleurwerk om in te halen), dus, en dat heeft voor heel wat walletjes onder mijn ogen en een chaotische agenda gezorgd. Dat ik verdorie dus niet kan wachten om dat allemaal weer op orde te krijgen. Mijn favoriete periode van het jaar staat hier wel voor de deur, hè, zeg. 😂

Portraits, portraits, portraits!

Het merendeel van die enorme berg aan teken-en kleurwerk bestond uiteraard uit portretjes. Vijf stonden er nog op mijn to do lijst voor the gerrrmmms toesloegen, en dat zijn er ondertussen nog maar twee (exclusief een derde zonder deadline, fiew) vooraleer ik nog eens een traditionele stop van externe opdrachten inlas. Zo’n projecten, vooral de portretten, vergen immers het meeste van me, zowel qua tijd als energie, waardoor ik er af en toe wel eens een pauze van moét nemen. Tegelijkertijd zijn het ook wel mijn meest dankbare projectjes, want as always: een blije klant in the end? Dat maakt mijn dag altijd goed! Net als zélf het eindresultaat zien van al dat harde werk,natuurlijk, hihi. Benieuwd naar die allernieuwste werkjes? Well, here they are!

heart update.

Yep, ik heb mijn laatste bezoekje aan de cardioloog achter de rug. Of toch voor dit jaar. Turns out dat het hele hartritmestoornis-dingetje iets is dat ik toch meer dan waarschijnlijk - en jammer genoeg - voor de rest van mijn leven ga moeten meedragen. En weet je wat? Dat klinkt erger dan het allemaal in werkelijkheid is. Eerst en vooral: it could’ve been worse. Zo’n stoornissen zijn namelijk niet levensbedreigend, zéker niet in de wereld waarin we nu - gelukkig - leven, en de behandeling ervan is bovendien peanuts vergeleken met waar anderen soms mee te kampen krijgen, zowel qua fysieke gevolgen àls financiële (forever petje af voor onze gezondheidszorg, mannekes, we mogen onze pollekes verdorie kussen). Ten tweede heeft mijn cardioloog me ook eindelijk iet of wat uitgelegd wat er net aan de hand is, en dat geeft simpelweg rust. In’t kort: de onregelmatigheden die ik af en toe voel, dat is mijn hart literally skipping a beat. Dat is niet hetzelfde als een hartritmestoornis zelf, maar kan er wel de aanleiding naartoe zijn. Die ‘hartkloppingen’ worden bovendien uitgelokt door triggers, die verschillen van persoon tot persoon. Ze herkennen en documenteren kan dus helpen, maar de aanleg voor de stoornissen ofte kortsluitingen zelf? Die blijft. Is het ambetant dat ze me voor de rest enkel kunnen vertellen dat dit op mijn leeftijd uitzonderlijk is, vooral omdat ze geen reden (lees vooral: genen) kunnen identificeren? Sure. Moet ik er mijn leven drastisch voor overhoop gooien of veranderen? Nope. En dat op zich is de grootste overwinning, no? Die jaarlijkse controle en/of sporadisch ECG’tje neem ik er dan maar al te graag bij. Onwards and upwards, begot!

autumn prep.

Heel erg veel tijd heb ik er tussen all of the above door nog niet voor gehad, maar hoho; mijn hoofd loopt momenteel zó OVER van de herfst- en halloweenideetjes, dat ik er moeilijk structuur in krijg. Let’s just say dat ik de laatste tijd dus ook veel tijd spendeer met het random noteren en pinnen van heel wat najaarsresearch, spontane ingevingen, ontwerpen, potentiële webshop-nieuwigheden, etc., en ik er enorm naar uitkijk om er na die laatste twee portretjes al mijn aandacht aan te kunnen schenken. Laat die cosy times dus maar komen!

q || kijken jullie ook zo uit naar de herfst? Of toch vooral in rouw omdat het basically al heel de maand herfst was? 😂
let me know!

Veel liefs,